Dag 16: Las Vegas - Lone Pine

Vanochtend zijn we om 09:00 vertrokken voor ons avontuur in Death Valley, de vallei van de doden. Maar eerst moesten nog even onze gastank bijvullen en boodschappen doen, want onze voorraad begon alweer op te raken. Toffe supermarkt trouwens en Marijn weer op pad gestuurd voor de Albertson’s bonuskaart. Jaja, die bonuskaarten in Amerika zijn erg interessant (AH is er niks bij) want daar bespaarde we vanochtend alweer $ 20,- (€ 13,50) mee :-) Daarna nog even langs onze vertrouwde Starbucks voor een lekkere caramel machiato en zo konden wij op pad. We namen the Strip van Las Vegas nog een keer, want we hadden nog niet alles kunnen zien. Dus bij daglicht Leo van MGM, een grote Coca Cola fles, het vrijheidsbeeld, een piramide met sfinx, een achtbaan, een kasteel en nog meer gespot in de voortuinen van de hotels. Daarna de snelweg op richting de Death Valley. Jammer genoeg hadden we de route bovenlangs gepakt waardoor we een mooi stuk van Death Valley hebben gemist, maar de route was er niet minder om. Zo reden we tussen allemaal verschillende kleuren rotsen en bergen door en hadden we geen flauw idee wat er komen ging. Uiteindelijk was er de bezienswaardigheid Dante’s view. Alleen toegankelijk voor voertuigen die niet langer waren dan 25ft. Wij de handleiding erbij gepakt om te kijken hoe lang we waren en we hadden mazzel, 25ft schoon aan de haak! Daar gingen we dan en Rijn loosde ons campertje in de haarspeldbochten stijl de bergen op en nog niks te zien. Maar daar waren we dan, een adembenemend uitzicht over de vallei met allemaal zout/borax vlaktes. Zo immens groot, onwerkelijk en mooi!

We reden verder richting Badwater en weer hadden we geen idee wat ons te wachten stond. Onderweg nog even het Zabrinski point meegepikt. Om de beurt de steile helling op, want Fritzie lag te knorren. Weer zo’n schitterend plaatje van allemaal verschillende kleuren rotspartijen. Bij Badwater aangekomen, kon je over de zout/borax vlaktes lopen. We hadden Aylin’s badthermometer meegenomen en die hield op bij 44 graden. Death Valley is een woestijn waar de temperaturen tot wel 59 graden op kunnen lopen. Fritzie namen we mee in de wandelwagen met 3 flessen water onderin het karretje. Komen we onderweg een overbezorgde mevrouw tegen: “It’s not good for the baby, it’s very dangerous!” Wij voelde ons meteen slechte ouders die ons kleine popje overal mee naar toe sleurden. Maar aangezien wij de warmte goed konden verdragen, gaat dat met Fritzie natuurlijk ook goed. Zo zat ze met haar rode wangetjes in haar wagentje en maar water drinken uit de fles :-) Niet te lang gebleven, want ook wij vonden het daar erg warm. In de camper gauw de airco aan om onze okseltjes te föhnen. Maar wat was dat verschrikkelijk mooi zeg. De vlakte ligt op 85,5 meter beneden zeeniveau.

Onze route vervolgde we naar Stovepipe Wells waar onze campground voor de nacht was. Dat was nog best een aardig stuk rijden, dus Rijn trapte z’n pedaaltje weer eens vrolijk in. Stovepipe Wells in Death Valley ligt aan zandduinen. Wel bizar, zo rijd je door de bergen tussen rotspartijen door, loop je over een zoutvlakte en zie je vervolgens zandduinen liggen. Wat we niet zo prettig vonden was dat daar slechts 1 camper stond en verder helemaal niks was. Dit vonden we een beetje akelig om daar de nacht door te brengen, dus besloten we om door te rijden, het was toen wel al 17:30! De route om Death Valley uit te komen was fantastisch en ontzettend lang. Uiteindelijk hebben we in Lone Pine nog even gezocht naar de campground en uiteindelijk gevonden. Wat een leuke plek om te staan. Rijn maakte meteen een gezellig hoekje buiten met onze stoeltjes en een kampvuurtje en zorgde voor een soepje met een broodje en een lekker glaasje Prosecco. Terwijl ik ondertussen het snaveltje van ons kleine lieve popje vulde en hoppetaaahhh in haar bedje stopte.

We zitten nu nog lekker na te genieten bij ons vuurtje buiten, nog een week te gaan.

Groetjes allemaal.