Dag 1: Amsterdam - Newark airport

Ja, ja ons Camalinfy avontuur gaat vandaag beginnen!
Vanmorgen ging ons wekkertje… NIET! Maar gelukkig hadden we een persoonlijke wekservice aan huis die ons uit ons bedje belde. Ofwel de wekker van 04:00 uur hadden wij niet gehoord en hebben dus heerlijk een uur langer geslapen en dat konden we wel gebruiken want 2,5 is toch beter dan 1,5 uurtje slaap :-).
Wij gingen dus net als gisteren gewoon weer gestaag in de doorwerkmodus en zo gingen we rond 06:00 uur de Skoda Yeti (ja zo heet ie) in op weg naar Schiphol. Helaas waren wij vergeten opa en oma in Landsmeer te bellen om te zeggen dat we een uurtje later op Schiphol waren. Het uitzwaaicomité ging dus met z’n tweeën nog maar een extra bakkie koffie doen.
Na het inchecken op Schiphol hebben we nog een snelle bak koffie met de opa’s en oma gedaan. Oma Louise paste helaas niet meer in de Skoda Yeti, want die was afgeladen met kindertjes, koffers en een kinderwagen. Fynn at voorbeeldig uit opa Ruud’s vork… nou ja hij kwijlde ondertussen zijn jasje onder met aardbeien, grrrr… zo vlak voordat je op vakantie gaat werd mamma daar niet zo blij van ;-). De rij bij de douane was ontzettend lang, dus hadden we nog heel even snel de tijd om een mascaraatje te scoren en gingen we in draf naar de gate. Wegens ons uitslaapmomentje was het een beetje een strakke planning, maar we waren zo relaxed als wat.
Het vliegtuig zat vol met Amerikanen en een paar Nederlanders. Ik kreeg nog een paar goede tips van een aardige Amerikaanse mevrouw die zei dat we het Arcadia Park net zo goed over konden slaan: “A waste of your time” zoals ze zei, en haar man deed dat nog eens overduidelijk bevestigen. Dit betekent dat wij zo een dag of 3 uitsparen als we dit park overslaan en dat is dus zeker een overweging waard. Het vliegen zelf ging als een zonnetje. Wat een heerlijke kids hebben wij toch. Aylin heeft de hele weg tussen ons in gezeten en de mensen hebben haar dus niet gezien of gehoord. En Fynn had een paar dikke traantjes omdat hij maar 2 kleine hazenslaapjes had gedaan en wel heel erg moe was. Vol lof waren die Amerikanen dat onze kinderen het zo goed hadden gedaan. Toen we de slurf uitliepen zat daar een mevrouw in een rolstoel die dat ook nog eens bevestigde, waarop een mevrouw van de luchthaven zei dat dat toch echt kwam door de opvoeding van de kinderen (glunder, glunder). Ze zei tegen Aylin dat ze zo ‘cute’ was en ik vertaalde dat naar Aylin, waarop Aylin zei dat haar mamma zo lief was. De dames daar op de luchthaven smolten natuurlijk met mij mee en na al die veren, ik liep inmiddels 10 centimeter hoger naast mijn schoenen, gingen we op weg naar de douane. Eerst door de controle want we hadden bananen in de tas en tja die mochten niet mee het land in. Volgens ons troggelen ze die gewoon af om zelf op te vreten :-). Gelukkig mochten alle Olvarit en yoghurtjes blijven en gingen we verder naar de rij voor de douane. Toen kwamen we tot de ontdekking dat onze fotocamera nog in het vliegtuig lag. Marijn weer terug en trof diezelfde mevrouw van dat pak veren die nu iets minder aardig was. Ze ging gelukkig wel even in het vliegtuig kijken en daar lag hij nog. Wij konden dus weer leuke kiekjes maken.
We gingen op pad naar het hotel en omdat de airtrains het niet deden moesten we de alternatieve weg volgen. Wandelend een rondje luchthaven, een bus en toen wachten op het shuttle busje naar het hotel, dat maar niet kwam. Logisch want die hadden we moeten bellen :-). Ondertussen genoten we van het borsthaar van een meneer naast ons op een bankje, wat vrolijk wapperend zijn bloesje uit waaide :-). Het is hier overigens heerlijk weer, zo’n 28 graden en de airco staat te loeien.
Vanmiddag hebben we maar even een klein powernapje gedaan met z’n vieren en daarna zijn we nog wat wezen eten; Marijn een hamburger, ik een wrap, Fynn Olvarit en Aylin patat met kipvingers. Nou ja, die waren blijkbaar van een kip met hele grote kippenpoten, want dit waren gewoon kipvlerken! Wat een dingen zeg! Maar ja, in Amerika is alles groot en veel. De serveerster vond het raar dat we geen doggybag wilden hebben, maar ja wat moeten we met die vlerken morgen?!
Het is wel apart als je dan zo midden in de nacht warm zit te eten. Het tijdverschil met Nederland is 6 uur. Het is nu half 4 ’s nachts bij jullie en hier is het half 10 ’s avonds. Na het eten zijn we met z’n vieren in de jacuzzi geweest, niet zo’n luxe en de bubbels hebben we niet aangehad want dan hadden we Aylin over de emmer en we hebben vakantie ;-).
De kindjes (ja ook mijn grote kind :-)) liggen nu al lekker op bed te knorren. Fynn in de babycrib en Aylin in een Queensize bed. Je vindt haar haast niet terug. En ik… ik ga ook mijn mandje in, want ik ben ook wel een beetje gaar. Morgen gaan we ons huisje op wielen ophalen, joepieeeeeehhhhh!!!

Tot morgen allemaal!