Dag 10: St-Nicolas - Québec

Vanochtend stonden we om 08:00 uur op. Vlug een beetje opgeschoten en zo gingen we op weg naar de veerboot in Lévis. Onderweg spotte ik heel vluchtig een grote waterval langs de snelweg.
Toen we in Lévis aankwamen moesten we ons huis op wielen kwijt. We hadden gelezen dat je hem daar kon parkeren voor $30,-. Eerst draaiden we een parkeerterrein op welke redelijk krap was en waar wij overdwars in zo’n 4 parkeervakken onze camper wel kwijt konden. Voor de zekerheid ging ik bij het loket van de veerhaven vragen of dat wel mocht. Ik trof een hele aardige meneer die gebrekkig Engels sprak, maar ontzettend zijn best deed om mij te helpen. Hij liep met mij mee naar de werklui om te vragen of wij daar konden staan. Maar helaas, dit parkeerterrein was niet geschikt voor onze VR (Voiture Recreatif). Met veel moeite draaide we het parkeerterrein met krappe draai en hoge stoep weer af en reden verder voorbij de pont. Aan de andere kant stond een mannetje en die zei dat we voor $10,- (een koopie) op zijn parkeerterrein konden staan. Hij sprak totaal geen Engels en gebaarde waar en hoe wij de camper moesten parkeren door met zijn handen te wapperen en een fluitgeluid “pfffiet, pfffiet” te maken. Wij snapten er niks van en dat mannetje bleef maar “pfffiet, pfffiet” doen en met zijn armen zwaaien. Wij kregen er de slappe lach van en die “pfffiet pfffiet” houden we er dus in. Zelfs Aylin vindt hem erg leuk :-)
Vanaf de pont naar oud Québec keek je uit over de mooie skyline en hotel Château Frontenac, het herkenningspunt van de stad. Meteen toen we het stadje inliepen merkte je dat het een ontzettende leuke warme stad is met allemaal smalle straatjes, leuke shopjes en straatmuzikanten met Franse muziek (o.a. klassiek, maar ook Charles Aznavour en Edith Piaf). Aylin was zwaar onder de indruk en bleef steeds stil staan bij de muzikanten. Meteen belandde we op een pleintje met een Frans terrasje waar we lekker hebben geluncht met heerlijke Franse baquetjes, croissantjes en super lekkere koffie. We hadden in onze Capitoolgids een route gevonden die we gingen lopen. Québec bleek behoorlijk heuvelig en stijl te zijn en Rijn duwde zich een rotje om die kar met Fynn en soms Aylin op het plankje de heuvel op te duwen :-). In de Notre Dame (ja die hebben ze daar ook) gingen we een kaarsje aansteken en Rijn ging een foto van Aylin en mij maken. Stond daar een behoorlijke oude Flappie (gezien zijn oren) die op een (on)gelofelijke trage manier zijn portemonnee uit zijn rugzak viste, een centje zocht, een kaarsje uitzocht, aanstak, zijn rugzak weer indook, brieven uit zijn tas viste en deze in de brievenbus stopte. Haha, neem je tijd hoor oude man. Aylin en ik hebben ons kaarsje aangestoken, een emo momentje, want in gedachte zijn jullie er ook bij, liefs mamma. En kleine Aylin… was weer onder de indruk. Toen we de kerk uit liepen dook daar in ene een hele donkere man met zijn gaffel de kinderwagen in. Een tweede man dook er achteraan en aaide vervolgens ook Aylin over haar wangetjes. Aylin was helemaal verbijsterd en wij hadden gedacht dat Fynn het op een brullen zou zetten als daar in ene zo’n donkere meneer je kar in duikt. Maar nee, het maakte geen indruk op ons mannetje. Ik moest wel even aan jou denken zus, dat jij daar altijd zo'n hekel aan had :-). Marijn spotte een ware Christmas shop en zei dat we daar echt even naar binnen moesten gaan. Nou dat heeft hij geweten! Hij bleef buiten met Fynn en Aylin en ik waren die winkel niet meer uit te slaan, zo spectaculair! Echt een winkel voor Hanneke haar mannetjes die ieder jaar een aparte kerstbal uit mogen zoeken. Aylin zei steeds: “Kom mamma, kijk hier eens en hier, oooh wat mooi, die wil ik wel voor mijn verjaardag.” Toen we ons eindelijk los hadden weten te maken van die ballen zijn we lekker een ijsje wezen eten en bij Cool as a Moose (een winkel vol Moose spulletjes) naar binnen gegaan. Aylin mocht een ballon uitzoeken en koos een oranje. Zei ze: “Cooooool!” Waarop die verkoper zei: “As a Moose!” :-).
We gingen op zoek naar La Citadelle, een stervormig fort gebouwd op het hoogste punt van Québec met uitzicht over de St. Lawrence River. Helaas kon je het fort alleen binnen met een gids en daar hadden we niet zo’n zin in. We zijn dus om het fort heen gelopen en hadden een mooi uitzicht. Aangezien het pad doodliep is Rijn met de kinderwagen en Aylin op zijn rug de grasheuvel afgesjeest, mijn held! :-)
We liepen terug en zijn weer op dat gezellige pleintje beland. Daar hebben we gegeten bij een Italiaan en dat was super lekker. Rijn had een pizza met ei, Aylin pizza met worstje, Fynn penne bolognese en ik had penne zalm. Stiekem 1 wijntje erbij, want het duurde toch nog even voordat het ventje naar bed ging. Voor het toetje gingen we naar de overkant, naar ons lunchtentje en bestelde daar koffie met Macarons to go. Al leutend en snoepend liepen we terug naar de pont.
Bij de camper hebben we de kindjes gepoetst, hun pyjamaatjes aangetrokken en ze in hun stoeltjes gezet. Het was nog een kleine 3 kwartier rijden en zo konden we ze meteen op bed leggen als we aankwamen.
Helaas bleek het kantoortje op de campground gesloten en er hing ook geen briefje voor de late check-in. Vreemd en we wisten eigenlijk niet zo goed wat we nu moesten doen. Ook nog geprobeerd ze te bellen, maar zonder resultaat. Uiteindelijk hebben we ons huisje neergezet op het parkeerterrein naast het kantoortje. We hadden totaal geen aansluitingen en zijn dus lekker vroeg naar bed gegaan.
We zien het morgen wel!