Dag 3: New York

Veel tijd was er gisteravond niet om het reisverslag te maken, want de volgende dag stond Las Vegas op het programma dus moesten we de koffers weer dicht zien te krijgen. Hier dus even een verslag vanuit het vliegtuig naar Las Vegas :-).

Vanochtend begonnen we met een lekker warm bad en daarna weer een lekker ontbijtje in Central Park. We hadden weer bij dezelfde winkel ons ontbijt ingeslagen en met een Starbucks erbij was het feest compleet. Wat is dat park toch geweldig, zo groot en een speeltuin die echt mega kindvriendelijk is. Op de grond hebben ze een soort rubber liggen in allerlei gekleurde vlakken en Aylin stapte vrolijk rond op haar nieuwe Uggs slippertjes. Ze had een ander kindje een bal ontfutseld en daar had ze zo’n plezier mee. Die gaan we dus ook voor onze campertrip scoren. Ik heb nog even gezellig staan praten met een nanny. Ik dacht eigenlijk dat het oma en kleindochter was, maar deze mevrouw werkte al jaren als privé nanny. Ik zei dat het zo’n prachtig park is, iets wat wij in Nederland niet kennen. Ze zei dat Nederland weer andere mooie dingen heeft als de ‘tulips’ en de ‘canals’. Tja, dat was ik even vergeten :-).
Na het ontbijt gingen we met kaartjes (!!!) met de metro richting Empire State Building. Wat wel grappig was, is dat we Aylin hadden geleerd hoe de voetgangers stoplichten werken. Bij een rood handje moeten we stoppen en bij een wit poppetje mag je oversteken/lopen. Op iedere hoek van de straat staan 4 van die stoplichten, dus het was een dolle boel met iedere keer: “Haaand” :-).
We moesten even ontdekken hoe de metro werkte, maar binnen no time zoefden we naar 34th Street. Nog maar even een Starbucksje gescoord en zo liepen de koffieleutjes richting Empire State Building. Wel een mega toeristisch gebeuren allemaal, alsof je in de rij staat bij de Efteling. Alleen hadden wij de mazzel dat er amper rijen waren. Het uitzicht op de 86ste verdieping was adembenemend, wat mooi zeg alsof je op de Eiffeltoren staat. In de verte zag je het Vrijheidsbeeld en de nieuwe WTC torens en natuurlijk nog veel meer. Daarna zijn we naar de 102de verdieping gegaan en dat vonden we toch een beetje tegenvallen. Je kon hier niet naar buiten en eigenlijk zag je precies hetzelfde, behalve dan dat je nu ook het meer in Central Park kon zien. Nou ja, we hadden het weer gezien en daalden weer vrolijk af naar beneden. Ons plan om een rondvaart om Manhattan heen te maken viel af omwille van de tijd en we besloten de door Dorcy geadviseerde oranje ferry te nemen richting Staten Island. Heerlijk buiten achter op het dek gezeten en mooie plaatjes geschoten van de skyline van New York en het Vrijheidsbeeld en daarna weer terug. We besloten te wandelen naar Ground Zero (WTC). Onderweg zijn we nog even binnengegaan bij Trinity Church, een klein kerkje waar tijdens 9/11 hulpverleners werden opgevangen. Bij Ground Zero moest je kaartjes kopen om het een en ander van dichtbij te kunnen zien en wij besloten er zelf omheen te lopen. Nog even gekeken bij een tentoonstelling bij het visitors center. Daar kon je zien dat ze een heel nieuw WTC gaan bouwen met zeven nieuwe gebouwen, waarvan er al twee ver gevorderd zijn. Via een brug gingen we naar de overkant van de straat en liepen we via verschillende gebouwen verder. Zo konden we toch een blik werpen op het WTC en zagen we de twee waterbassins die als herdenking aan 9/11 zijn gemaakt op de plek waar de torens hebben gestaan. Wij hadden ons er meer van voorgesteld, hoewel het een gek idee was dat er twee van zulke megatorens daar waren neergestort.
Daarna volgde er een flinke wandeling via Chinatown richting Little Italy met onderweg ook nog even een blik op Brooklyn Bridge. Little Italy is een district met allemaal eettentjes waar het natuurlijk barst van de Italiaanse restaurantjes. Daar hebben we even lekker buiten gezeten met een pizza en een bord spaghetti, waar Aylin heerlijk van mee smulde. Ondertussen was Aylin ook erg druk met het bellen van oma Janny “Oma Janny belluh”. Met haar boek van tante Dorcy aan d’r oor belde ze heel wat af en ook pappa en mamma moesten regelmatig ff een belletje plegen naar Nederland.
Toen werd het toch echt tijd om richting hotel te gaan, want het werd al laat en er moest een klein meisje nodig naar bed. Via Soho wandelde we richting metrostation. Alleen hier was geen lift te bekennen. Volgende metrostation dan maar, maar helaas ook hier geen lift. Dus sjeesde we die wandelwagen de trap af en konden we via de conducteur een deur door richting perron en gelukkig kwam onze metro er zo aan. Daarna nog even een klein wandelingetje naar het hotel, waar we ons kleine poppetje lekker in haar babycribje konden stoppen. Ze was zo vertrokken en wij gingen aan de slag met de koffers. Rijn zat als een gorilla op de koffer om hem dicht te krijgen (sorry helaas geen foto :-)). Jaaaahaaa… dat wastasje moest en zou erbij. Ik ging ondertussen m’n mandje in en even later hoorde ik zachtjes: “Het is gelukt hoor”. Fijn we konden gaan knorren voor onze trip naar viva Las Vegas.