Dag 17: Desert Hot Springs - La Mesa

Vandaag stond er een hele lange rit op het programma via berg en dal naar San Diego. Er zijn ook kortere routes over de snelweg, maar die zijn natuurlijk lang niet zo mooi. Dus om 09:30 uur (en dat is voor onze begrippen zeer vlot) zaten wij in ons campertje en scheurde wij richting Palm Springs en omgeving. Ik wilde graag ook nog even het huis en het graf van Frank Sinatra bekijken. Tja, nu we er toch zijn kun je dat maar beter gewoon meepikken. We reden via een omweggetje er naar toe, want de TomTom deed even niet wat wij ervan hadden verwacht. Uiteindelijk kwamen we bij de poort van Frank’s huis en het hek ging net dicht. Wel even de plaque die in de muur gemetseld zit op de foto gezet en even onze camera over het hek gehangen. Jaaah, Joop van Tellingen is er niets bij :-). Daarna nog even bij zijn graf wezen kijken. Hij ligt in het Desert Memorial Park, zo’n begraafplaats waar je met je auto op mag rijden, dus daar zijn wij met onze camper over heen gereden. Zijn graf was niet zo spectaculair, maar ik vond het wel bijzonder om gezien te hebben.
Daarna hebben we nog een Starbucksje gescoord en toen begon onze toer door de bergen, een flinke slingerweg die ons steeds hoger mee nam de berg op. Het was jammer dat het zo bewolkt was, maar het uitzicht over Palm Springs was evengoed adembenemend. Onderweg moesten we stoppen vanwege wegwerkzaamheden. Een mannetje met een stopbord hield ons staande en je werd vervolgens begeleid door een voorrijwagen, erg grappig. Ook hadden we vandaag diverse versprekingen onderweg, van Harley’s Angels tot San Diogo en een mofin, hilarisch en wij weer vette pret met dikke tranen over m’n wangen. Na de bergen kwamen we uit in de lower desert en gingen we naar het ‘Anza-Borrego Desert State Park’. Helaas was het visitor center dicht en wisten we niet precies waar we moesten zijn in het park. Dus hebben we even uitgewaaid bij een paar palmbomen en heeft Aylin gezellig even wat aan de “Pahm boom” geplukt. Wel apart vandaag was dat ze het de hele tijd over Eva (gewoon “Eva” of “Eva weg”) had en zelfs voordat ze naar bed ging was tante Eva in de picture :-).
We gingen op weg naar Julian, een plaatsje dat bekend staat om zijn appeltaart. Wij dachten dat dat plaatsje Landsmeer heette, maar ook in Amerika schijn je zo’n bijzonder plekje te hebben. Via weilanden en bossen, kwamen we aan in een echt western stadje met van die leuke houten huisjes. En ja hoor daar zag ik Julian Café & Bakery al naar ons zwaaien. Daar hebben we in een zeer ouderwetse bedoening een “stukje” appelkruimeltaart gegeten en jeetje mina, wat was die lekker zeg. Aylin kreeg een kleurplaatje en wat krijtjes en had het naar haar zin. En wij zaten uit een vieze kop, koffie te drinken en onze appeltaart naar binnen te stouwen. We ploften zowat uit elkaar! We hadden onze taart en koffie nog niet op, of de dame kwam vragen of wij nog iets anders of anders de rekening wilden. Wij wilden niks anders want wij zaten nog aan onze grote punt taart en prompt lag daar de rekening al, heel bijzonder. Bij de rekening zat een briefje waarop stond: “Don’t forget to take an apple pie home”. Nou, dat zou een ouwe bakke taart worden, dus dan toch maar binnenkort naar Landsmeer ')
Via een prachtige bos- en weilandroute reden we naar de snelweg richting San Diego. Het was al behoorlijk laat en kleintje lag lekker in haar stoeltje te slapen. We zijn gestopt bij een campground aan de snelweg in La Mesa, even voor San Diego. Dit is maar 20 minuutjes van Sea World vandaan, waar wij morgen lekker een dagje gaan doorbrengen. Wij hebben er weer zin in met z’n drietjes. x