Dag 7: Panguitch - Torrey

Zo lekker zittend bij ons kampvuurtje met het laptopje op schoot ga ik weer verder met onze reisstory.

Vannacht was het onwijs koud en zelfs mijn privé kacheltje Marijn was niet afdoende om warm te worden. Heel vroeg in de ochtend had zelfs Rijn het zo koud, dat de verwarming aan ging en toen vielen we behaaglijk weer in slaap. Zelfs ons kleine poppetje werd vanmorgen wakker met ijskoude beentjes en voetjes, dus vanavond maar haar winterslaapzak aangetrokken. Het is wel vreemd, want overdag is het zulk heerlijk weer, ook hier in Torrey waar we nu onder een sterrenhemel zitten, zo mooi.
Vanochtend moesten we ons kleine poppetje wakker maken, ze lag nog zo heerlijk te knorren, maar ja… deze mooie dag lonkte naar ons, dus hup uit bed. We gingen vandaag in ieder geval richting Boulder en als de tijd het toeliet naar Torrey. Eerst nog een stukje oude route gereden van vorig jaar en zo reden we weer door de Red Canyons. Toch nog maar weer een paar plaatjes geschoten, want het blijft ontzettend mooi. De rest van de dag hebben we de ‘Scenic byway 12’ gereden, een prachtige route door het ‘Dixie National Forest’ en de ‘Grand Staircase-Escalente National Monument’. Niet te beschrijven hoe mooi! Al die vergezichten vanaf enorme hoogten met hellingen van wel 8 tot 10%! Onderweg hebben we nog even een stop gemaakt in Escalente, want er moest geluncht worden en het brood was bijna op. Aan de overkant van het kleine supermarktje, was een weitje met allemaal lama’s. Wij nog even bij die beestjes gekeken en eentje kwam er zelfs naar ons toe. Aparte dieren zo van dichtbij en Aylin dacht eerst dat het een paard was, maar uiteindelijk riep ze een uur later nog: “Laaamaaa’s, laaamaaa’s” :-). Om de hoek van de supermarkt zagen we een grasveld met allemaal picknick tafels, dus de boterhammetjes binnen gesmeerd en buiten lekker opgepeuzeld. Daarna nog even lekker met de snoet in de zon en Aylin kon even haar beentjes strekken al lopend over het gras. We gingen weer verder met onze tocht over de Scenic byway. Rijn reed zijn campertje de wijk uit, door een kuil en kebeng, rinkeldekinkel, daar vlogen de kasten open en kwam het servies de kast uit. Maar degelijk spul hoor, geen scheurtje of bladdertje te bekennen :-). Onderweg hebben we nog vele stops gemaakt om nog meer ansichtkaarten te schieten. Uiteindelijk vonden we een campground in een prachtige omgeving met uitzicht over allemaal rode rotsen. Daar hebben we eerst even genoten van het mooie weer met de bikini aan en een lekkere Sauvignon Blanc en een biertje in de hand. Aylin vermaakte zich prima al zittend op haar nieuwe stoeltje en lekker spelend met een bal en de steentjes op de grond. Ze hebben hier zelfs twee poezen en Aylin wilde er al eentje kussen, maar wij vonden dat niet zo’n fris idee :-). Rijn die was ondertussen het reisdagboek aan het lezen en riep: “Stap-lek, haha… je zal wel erg moe geweest zijn toen je aan het typen was”. Dat moest natuurlijk “sta-plek” zijn en Rijn vond het maar een vreemd woord. Wel weer ff lekker gelachen :-).
Helaas moest ik het zonnetje verlaten, want er moest natuurlijk weer een feestmaal op tafel komen vanavond. En met een lekkere maïskolf, hamburger en gebakken aardappeltjes hebben we heerlijk buiten gesmuld. De restjes gingen naar de poezies, hoewel die ene geen gebakken aardappels lustte, maar zijn vriend die was er blij mee. Na de douche hebben we nog even van het kampvuurtje en de prachtige sterrenhemel genoten en toen werd het tijd om ons mandje op te zoeken. Rijn ging de luifel inklappen en die zwiepte met een rot gang omhoog :-). Of ik even wilde helpen om dat ding tegen te houden, haha… wij weer vette lol.
Morgen gaan we naar Moab via Capitol Reef en gaan we weer mooie plaatjes schieten voor in ons plakboek. Welterusten allemaal! xxx