Dag 10: Moab - Monticello

Zoals jullie zien hebben we ‘Monument Valley’ niet gehaald. We wilden heel graag ‘Canyonlands National Park’ en ‘Dead Horse Point State Park’ gaan bekijken en dat bleek toch meer tijd te kosten dan gepland.
Vanochtend waren we er om 08:00 uur weer bij. De kleine begon weer lekker te kletsen en haar handje kwam door de tralies om even gezellig met het wieltje van de koffer te spelen. Na al die gezelligheid prikte ze vrolijk een bord vol fruit weg, waarna ze met pappa even af ging rekenen bij de campground. Daarna werd het tijd om te vertrekken naar ‘Dead Horse Point State Park’. Via Moab konden we weer heerlijk genieten van een lekker Starbucksje en we moesten de telefoonkaart die we gisteren hadden gekocht even uitproberen of die werkte, dus belde we met opa en oma in Landsmeer. De lijn was zo goed, dat het leek alsof we naast mekaar stonden, echt tof. Gezellig even bijgekletst en het ook even gehad over mijn lieve zuesje die haar Pandaatje in puin had gereden. Zuesje, ik vind het nog steeds naar voor je, dus koppie op en ga maar lekker genieten van je vakantie naar Spanje! xxx
Wij gingen weer op pad en mistte onze afslag. Het duurde wel even voordat we het door hadden, maar het duurde zo lang voordat die afslag kwam :-(. We reden weer een gebied in met de gele borden met een koe erop en daaronder een bord ‘Open range’. Weer genoten van die malle beesten die gewoon midden op de weg bleven staan en er dus gewoon niemand meer langs kon :-).
Het ‘Dead Horse Point State Park’ was ook weer prachtig met één van de spectaculairste rivierlussen van de Colorado. Het bleek dat hier in de 19de eeuw wilde mustangs draafden en de naam herinnert aan de paarden die hier omkwamen van de dorst omdat cowboys hen hier achterlieten zonder water. We gingen er even rondkijken en Aylin moest haar slippers aan. Maar die verrekte dingen wil ze toch niet meer aan?! Nee hoor ze zegt: “Sjoenen aan, met sokken!” Lekker daar dus even rondgelopen en kleine Aylin deed ook “looopen” met “peth op” :-). Op een gegeven moment wilde ze niet meer en zei: “Mamma kufflen?” Wat betekent: knuffelen en natuurlijk ben ik daar altijd voor in :-). Daarna even geluncht bij een picknickplaats en de eekhoorntjes kwamen even kijken of er wat te snacken viel. Ik moet zeggen dat die tonijnsalade die ik gisteren had gescoord, erg in de smaak viel!
We gingen aan op ‘Canyonlands National Park’, wat wel wat weg had van de Grand Canyon. Eerst naar het uiterste puntje van het park en de ‘Grand View Point Overlook’ bekeken met heel veel vergezichten. Daarna via ‘Buck Canyon Overlook’ naar de ‘Upheaval Dome’, waar een gat was geslagen in de grond. De theorie hoe dat komt is dubieus. De ene wetenschapper zegt dat het komt omdat daar een meteoor is ingeslagen, de andere wetenschapper zegt dat het gat ontstaan is door zout. Het was in ieder geval bijzonder om zo’n krater te zien en de hike was weliswaar maar 1,3 kilometer, maar het was wel klauteren en klimmen over allemaal ongelijke stenen en dat was wel erg leuk. Ook wel grappig was dat we een ouder stel tegenkwamen. De vrouw bood aan om een foto van ons drieën te maken met die krater op de achtergrond. En wat denk je? Stuurt ze haar man helemaal met ons mee naar beneden om ons erop te zetten met de juiste achtergrond. Haha… zo grappig :-).
Toen werd het echt de hoogste tijd om te gaan, want het was inmiddels 16:30 uur en met een trip van drie uur kan ik je al vertellen dat we vandaag 'Monument Valley' niet meer gingen halen. Aylin en ik deden onderweg even de oogjes toe en na Moab gingen mijn luikjes weer open en besloten we om te stoppen in Monticello. Niet een hele bijzondere campground, maar wel een met ongeveer 31 dieren! Deze familie heeft 4 paarden, 8 katten, 3 honden, 13 kippen, 1 slang en een tamme geit met een halsbandje om zijn nek. Dat beest liep de hele tijd achter je aan, het leek net een hond. De dochter van de familie, ik denk dat ze een jaar of 12 was, vertelde hoe alle dieren heette. Ik ben het alweer vergeten en dat is ook niet zo gek met 31 namen. Aylin vond het geweldig en mocht ook even met de vrachtauto en tractor van het zoontje spelen. Wat een feest, wat een feest. Helaas kwam er voor Aylin een eind aan het feestje, want het buikje moest nog gevuld worden en Schaap en Ollie wachtte op haar. Na een douche-/badrondje, waarbij het warme water wel heel gauw op was en mamma niet in de gaten had dat ze haar dochter met een koude straal aan het besproeien was en Aylin in ene riep: “Nee, nee, mamma”, ging Aylin lekker haar bedje in. Welterusten lief poppetje van me!