Dag 13: Cornville - Black Canyon City

Gisteren kregen we de laptop het internet niet op :-(, zou het misschien in het getal '13' zitten? :-)

Vanochtend gingen we om de beurt even douchen op de campground. De douches waren op een ouderwetse manier erg mooi met allemaal van dat afgelakte hout enzo, leuk! Toen Rijn ging douchen hebben Aylin en ik de lekkere peer en mango buit gemaakt en de poes kwam gezellig even tegen Aylin aanliggen. We gingen nog even op de “sjommelbank” en dat vond Aylin zo fijn, dat ze de hele tijd met mamma wilden “kufflen”, hoe vervelend :-). Rijn zag ondertussen dat hij een FaceTime-gesprek had gemist van Frans en Louise, dus gauw even teruggebeld. Leuk hoor, daar waren de ouwe vertrouwde koppies weer vanuit Den Bosch. Ondertussen kwam onze buurman even een praatje maken en hij mocht ook even zwaaien naar Frans en Louise, haha dat was grappig. Na de life beelden, gingen we ons klaar maken voor het shopping ochtendje in Sedona. Wat een gedoe daar in Sedona zeg om je camper te parkeren. Er waren busplaatsen, maar de vraag was of je daar mocht staan. Toch even verder gekeken en er waren twee camperplekjes verderop, maar helaas allebei bezet. Ik ging nog maar even navragen bij het visitor center en zij stuurden ons door naar een parkeerterrein aan de andere kant van het centrum. Helaas stonden daar de bordjes ‘No RV-parking’, grrrr… wij weer terug en toch maar geparkeerd op de bus parkeerplaats. Wel vreemd dat er in heel Sedona maar twee parkeerplekjes zijn voor campers?!
We begonnen met een lekker Starbucksje op het terras met wat “lekkus” erbij. Die kleine uk vraagt regelmatig om “lekkus” en daar was het ook wel weer tijd voor. Dus heerlijk in het zonnetje gezeten en daarna een paar leuke exclusieve shopjes bekeken. We besloten om de drukkere hoofdstraat op te gaan, maar helaas was dat een beetje een domper. Zo toeristisch met allemaal van die prullaria. Wel een fudge-winkeltje waar je mocht proeven. Wij natuurlijk gedaan en toen weer weg als echte Hollanders, wat een mierzoete zooi was dat. Ook nog even in een cowboywinkel geweest met cowboylaarzen, -hoeden, -kleren, riemen en tassen. Tante Sedonia zat achter de toonbank en Rijn wilde haar graag even vastleggen voor in ons album. Ik deed dus net of ik een mooie cowboytas had gezien en Rijn knipte met zijn camera :-). We gingen terug naar een lunchtentje wat we op de heenweg hadden gezien en jeetje mina, wat een keuze. Heerlijk brood en salades, dus ik een salade, Rijn een lekker bammetje en Aylin een kaasboterhammetje. Ik had de mazzel dat ik het enige plekje op het terras had met een zonnetje, wat nu ook te zien is aan de kleur die ik vandaag heb opgedaan.
We gingen op pad naar de ‘Chapel of the holy cross’ en onderweg moest de tank weer een keertje worden bijgevuld. Aylin zat in haar stoeltje en zei: “Koepie, koepie, piep piep”. Voor degene die niet weet waar ze het over heeft… Koepie (Scooby) is de hamster van Danaé, de dochter van mijn vriendin Hetty. Wel apart dat ze het nog steeds over Koepie heeft, terwijl ze dat diertje zo’n vijf weken geleden heeft gezien. Ik heb maar uitgelegd dat Koepie bij de opa en oma van Danaé ging logeren, omdat Danaé en haar mamma ook lekker op vakantie gaan :-).
Toen we bij de ‘Chapel of the holy cross’ aankwamen, kwam er ons een camper tegemoet. De man achter het stuur zwaaide en zei: “Very difficult”. Ok, wij vermoedde al dat hij het over het parkeren had, maar reden toch het terrein op waar duidelijk aangegeven stond: ‘No RV-parking’. Er kwam een mannetje aangereden in een golfkarretje die bij de kerk hoorde en die zei dat als we de camper verderop keerden, we beneden op het plekje ‘No parking’ mochten staan. Wij dus rechtsomkeert en geparkeerd toen er op het raam werd geklopt. Het was het zelfde mannetje en hij vroeg of we met hem mee wilden rijden in zijn golfkarretje naar boven. Nou dat sloegen wij natuurlijk niet af en onderweg zwaaiden wij gezellig even naar Mr. Very Difficult, die de heuvel aan het opklunen was en Aylin zei: “Whoeiii, rije” :-). Bovenaan hebben we even wat rondgekeken en hebben we een kaarsje aangestoken voor alle lieve mensen die er niet meer zijn en natuurlijk voor alle lieve mensen die er nog wel gezellig zijn ') Toen we weer naar beneden wilden, kwam daar die aardige meneer weer aan met zijn golfkarretje en “whoeiii rije”, daar gingen we weer naar beneden vrolijk zwaaiend naar Mr. Very Difficult :-).
Onze laatste stop in en om Sedona was ‘Montezuma Castle’, een plaats waar Sinagua-indianen leefden in een rots nederzetting van vijf verdiepingen. Heel fascinerend om te zien dat daar in de 13de eeuw op grote hoogte woningen zijn gebouwd en hoe men daar leefden. Nu leven daar tegenwoordig bijen en je kon een hele rij nesten zien zitten :-(.
We besloten toch om nog een uurtje te gaan rijden richting Phoenix, zodat onze rit morgen minder lang is en maakten onze stop in Black Canyon City. Geen hele spectaculaire campground, maar wel één met dieren die we morgenochtend even gaan bewonderen. Ook een perfecte laundry (washok) waar ik even twee wasjes kon draaien, want de voorraad schone was begon alweer te slinken. Rijn ging ondertussen koken en had een stukje aluminiumfolie nodig. Schiet daar die hele rol door de camper heen, ik natuurlijk vette lol en meteen een foto gemaakt :-).
Morgen gaan we aan op Phoenix en Scottsdale. Ik ben benieuwd wat voor leuks dat weer gaat brengen.
Tot morgen allemaal!

PS Dank voor al jullie leuke, lieve en gezellige berichtjes. Ook wij hebben ’s ochtends een vast ritueel om even camalin.waarbenjij.nu te checken of er nog leuke reacties zijn binnen gekomen en elke ochtend genieten wij weer van jullie berichtjes. Thanks!
B.t.w. ik zie dat er menig spijbelaar is, die ff zijn tijd opsoupeert aan het lezen van ons dagboek. Wij zullen het niet doorvertellen :-) xxx